In gesprek met Cindy Lo-A-Tjong ”Mijn glas is half vol”

over de Bijlmer, multi culti, haar iconen, het hoeft niet groot, bruggen bouwen en de WTP

Cindy (49) is zelfstandig consultant/interim actuarieel professional en bekleedt op dit moment de positie van interim Senior Actuaris bij Nationale-Nederlanden in Rotterdam. Daarvoor vervulde ze diverse permanente posities bij verzekeraars en een consultancy organisatie.

Interview: Anno Bousema, partner Financial Assets Actuarial Executive Search.
Dit is het 23e interview in een reeks van 25 persoonlijke gesprekken met actuarieel professionals, die gepubliceerd worden op actuaris.info en LinkedIn.

Volg je hart

We hebben voor de lunch afgesproken in restaurant The WineKitchen at Sea in Amstelveen, een absolute aanrader voor wie van vis, schaal- en schelpdieren houdt.
Toen ik Cindy benaderde voor het interview, reageerde ze eerst verbaasd “Hoe kom je bij nou mij uit, waarom ik?”, maar na mijn toelichting en herhaalde uitnodiging -“We hebben hoe dan ook een open en persoonlijk gesprek in een goed lunchrestaurant.”- spontaan met een “Ja, dat doe ik graag.” In de loop van ons boeiende gesprek wordt mij duidelijk waarom ze eerst wat terughoudend reageerde.
We zijn de eerste gasten, zitten in rustige, voor het interview perfecte plek in het restaurant en aanschouwen de binnenkomende gasten. Duidelijk een internationaal gezelschap, in Amstelveen wonen namelijk veel expats uit alle delen van de wereld, en dat zie je ook terug in het rijkgeschakeerde palet aan restaurants met een buitenlandse keuken. Op enige -gelukkig voldoende- afstand zit een groep luidruchtige advocaten, afkomstig van de Zuidas, die een grote deal te vieren hebben. Ik moet meteen denken aan de Netflix serie Suits met mijn held Harvey Specter in een glansrol als succesvolle corporate advocaat. We moeten er om glimlachen, maar laten ons verder niet afleiden en duiken het leven van Cindy in. Ze blijkt in ons gesprek niet iemand van de grote gebaren en te zijn, “Het behoeft niet allemaal spectaculair en meeslepend te zijn, ik kan enorm genieten van de kleine dingen.” Ze beschikt over een positieve levensinstelling, “Mijn glas is altijd halfvol.” Cindy stelt zich weliswaar liever wat meer secundair en bescheiden op, maar weet aan de andere kant heel goed wat ze wel en niet kan en wil. Een aantal ontwikkelingen en stappen in haar persoonlijk en professionele leven dienden zich min of meer spontaan of toevallig aan. Ze overkwamen haar, maar ze heeft daarin wel duidelijk en bewust eigen keuzes gemaakt op basis van gevoel en intuïtie, “Ik heb steeds mijn hart gevolgd”. Maar we gaan nu eerst 50 jaar terug naar het Caraïbische Curaçao, waar haar roots liggen.    

Slavenhandelaar MacDonald

Cindy is opgegroeid op Curaçao. Haar ouders kwamen allebei oorspronkelijk uit Suriname en zijn met hun beider ouders, de opa en oma van Cindy dus, mee naar Curaçao gekomen. Ze zijn om economische motieven geëmigreerd toen ze werk en inkomen vonden bij de Shell raffinaderij op het Caraïbische eiland. Cindy is er onlangs achter gekomen op welke manier precies een deel van haar familiegeschiedenis verbonden is met de slavernij. Ze stamt af van een zekere Alexander MacDonald, afkomstig uit Schotland, die slavenhandelaar in Suriname was. Om precies te zijn is Cindy een nazaat van het  vijfde kind van stamvader Alexander MacDonald en Sophia van Bunschoten, genaamd Alexander Jr (*30-06-1842, +18-05-1872). Zie de interessante documentaire: https://npo.nl/start/serie/sporen-van-slavernij/seizoen-1/twee-kanten-van-de-zweep/afspelen. Het is algemeen bekend dat er destijds kinderen door plantage eigenaren en slavenhandelaren verwekt zijn bij tot slaaf gemaakten. Nog maar 160 jaar geleden (sic!), op 1 juli 1863, werd de slavernij bij wet afgeschaft in Suriname en de Caraïbische eilanden, toen nog koloniën van het Nederlands Koninkrijk. De naar schatting 34.000 tot slaaf gemaakten in Suriname, worden dan vrij man of vrouw. De Verenigde Staten schaften de slavernij overigens officieel twee jaar later, in 1865 af. 

Multiculti avant la lettre

Op driejarige leeftijd is Cindy met haar ouders, opnieuw vanwege economische motieven, verhuisd naar Nederland. Het gezin komt terecht in een flat in de Bijlmer, waar meer immigranten uit diverse windhoeken neerstrijken. Hoewel Cindy geen enkele herinnering aan haar peuter- en kleutertijd op Curaçao heeft, beschouwt ze dit toch als haar tweede thuis: “Als ik er weer ben, voelt het zo vertrouwd, en besef dan: hier kom ik vandaan.” De sfeer van het eiland, de mensen, het klimaat, de geuren en de cultuur zitten in haar DNA. Haar vader en moeder en ook haar opa en oma, waar ze veel was, leerden haar vanaf jongs af aan netjes Nederlands spreken, ze beheerst de taal van Curaçao Papiamento nauwelijks, maar ook niet of nauwelijks de Surinaamse taal.
 Haar jeugd, die zich voornamelijk in de Bijlmer afspeelde, heeft ze als plezierig en vertrouwd ervaren. In de buurt woonden veel familieleden, haar opa en oma en ooms en tantes op loopafstand. Het was een fijne omgeving om op te groeien. Er woonden veel mensen uit allerlei windstreken vreedzaam naast elkaar, multiculti avant la lettre. Ook op de lagere school en de middelbare school was de populatie leerlingen veelkleurig en divers. Dat zou anders worden toen ze de stap maakte naar de Universiteit van Amsterdam, maar daarover later meer. Cindy was een pientere leerling en doorliep de lagere school soepel en vlekkeloos. Daarna maakte ze de stap naar het VWO, ook in Amsterdam Zuidoost, op korte afstand van hun huis. Op het VWO koos ze voor het exacte vakkenpakket, waarvoor ze veel aanleg bleek te hebben. Ze heeft nooit hard moeten werken voor haar schoolprestaties. Ze had daardoor veel tijd om buiten te spelen en te chillen met klasgenoten en vriendinnen en vrienden.

Zorg goed voor jezelf en doen waar je gelukkig van wordt 

Toen het jonge gezin eenmaal geland was in de Bijlmer vond haar moeder al snel een administratieve baan op een middelbare school in Amsterdam. Ze heeft daarna op verschillende andere scholen middelbaar en hbo in dezelfde soort rollen gewerkt. Een gezellige, vriendelijke duizendpoot, die alles op het gebied van organisatie, ondersteuning en facilitering gedaan heeft. Enkele jaren geleden kreeg ze helaas op vroege leeftijd de diagnose Alzheimer. Na 40 jaar in het onderwijs gewerkt te hebben, ging ze met vervroegd pensioen. “Ik heb -omdat ik door haar fysieke toestand de administratie van mijn moeder in moest duiken- onlangs ontdekt dat ze een prachtig pensioen heeft opgebouwd bij het ABP.” Haar moeder was en is een vrolijke en open vrouw. Wel ook iemand die zich aanpaste en schikte in de dingen die gebeuren. “Ze hield alle ballen geweldig in de lucht voor haar gezin”, aldus een trotse en dankbare dochter. 
 Haar vader vond na aankomst in Nederland een baan bij een verzekeraar (jaja, de appel en de stam) en heeft vooral administratieve posities in de backoffice bij verschillende verzekeraars en banken bekleed. Hij was en is open en sociaal, en ook creatief en muzikaal. Maar ook een eigenwijze en koppige man. Hij wilde -en ik kan daar zelf als vader goed inkomen- dat zijn dochters vooruit kwamen in het leven. Vaders wilde echter niet te veel sturen en gunde zijn meiden de ruimte en vrijheid om te gaan doen waar ze zelf voor kozen en gelukkig van zouden worden. Dat kwam mede voort uit zijn eigen ervaring en frustratie omdat hij zelf als jongeman de creatieve en muzikale kant op wilde gaan, maar daarbij stuitte op onwil bij zijn ouders, die daar letterlijk en figuurlijk geen brood in zagen.  
 Het was een warm nest waarin Cindy en haar zus opgroeiden. Haar zus, die een commerciële functie heeft, en zij verschillen wezenlijk van karakter, maar ze hebben een hele sterke band samen. Haar relatief jonge ouders leerden hun beide dochters om vooral voor jezelf te zorgen en als vrouw een financieel onafhankelijke positie te verwerven. 

Je anders voelen

Ze kon met haar exacte vakkenpakket op het VWO uit veel universitaire vervolgstudies kiezen. Het werd uiteindelijk Econometrie aan de Universiteit van Amsterdam. “Ik was goed in wiskunde en economie, de studie econometrie was daarop een logisch vervolg en ik wilde graag in Amsterdam blijven.” Mede door haar op zelfstandigheid gerichte opvoeding (“Als vrouw moet je eigen boontjes kunnen doppen.”, hoor ik haar moeder zeggen) ging ze meteen op kamers, en dat zelfstandige leven beviel haar uitstekend. Bij de entree van de UvA was het voor haar toch wel eventjes schrikken. Want ze voelde zich opeens op de een of andere manier anders tussen bijna alleen maar witte medestudenten. Iets wat ze op de kleurrijke lagere en middelbare school, waar de kinderen met allerlei achtergronden en culturen haar omringden, nooit zo ervaren had. Niet dat ze van het gevoel van anders last had of echt nadeel ondervonden heeft op de UvA, maar het was wel even schakelen als je opeens anders voelt dan de anderen. Na het eerste jaar koos zij uit de 3 mogelijke doorstroommogelijkheden voor actuariaat en niet voor econometrie of Operations Research (ORM) omdat ze inschatte dat actuariaat van de 3 haar het beste zou liggen, en (lachend) “de minste inspanning en moeite zou kosten...” Desondanks moest ze voor de studie actuariaat hard werken, het ging allemaal niet vanzelf. Ze was niet iemand met allemaal achten en negens voor de tentamens, maar door haar gestructureerde en planmatige aanpak en vooral ook de studiesessies samen met haar vriendinnen (koffie en kaarten) rondde ze de opleiding bijna volgens het reguliere schema af. Het was de tijd van de grote 3 op de UvA: de professoren Bob Alting van Geusau (Pensioenen en Sociale Verzekeringen) Henk Wolthuis (Levensverzekeringen) en Marc Govaerts (Schade en Inkomen). Ze studeerde af bij Henk Wolthuis in het domein levensverzekeringen; het thema van haar afstudeerscriptie was Embedded Value, waarvoor ze nog een maand op Curaçao heeft gewerkt bij de Fatum (toen onderdeel van ING). 

Blauw, groen en oranje

Na de afronding van haar actuariële opleiding aan de UvA, ze was intussen 23 jaar, kon ze kiezen tussen een baan op haar stageadres ING/Postbank of een startersbaan als consultant bij Coopers & Lybrand, wat later PwC zou worden. Ze koos voor het laatste en kwam bij -de intussen gearriveerde actuarissen- Marco Vet, Fleur Rieter en Jan Huug Lobregt in het team. Ook al als jonge consultant kon Cindy bij veel projecten in diverse keukens van verzekeraars en pensioenfondsen kijken en zich in de breedte ontwikkelen; een zeer interessante en leerzame periode, die de basis heeft gelegd voor de rest van haar loopbaan. Een beetje tot verrassing van sommige collega’s bij PwC, besloot ze na bijna 5 jaar een volgende stap in haar carrière te maken. Heel veel geleerd, fijne collega’s, maar de cultuur, het schrijven van uren, de commerciële focus waren uiteindelijk toch minder aan haar besteed. Doe vooral waar je gelukkig van wordt is haar meegegeven door haar ouders en daar handelde ze naar. Ze maakte de overstap naar Postbank Verzekeringen en begon als rechterhand van manager Ton Kalkman, een van de 4 auteurs van de legendarische KRAB-syllabus voor de BUOAW-studenten onder de lezers. Haar talent werd al snel herkend binnen ING/Postbank en toen Ton Kalkman kenbaar maakte met pensioen te gaan, werd zij zijn opvolger, en daarmee een van de jongste CRO’s binnen ING. Haar loopbaan kreeg nieuwe impulsen toen ze enige tijd later gevraagd werd als rechterhand van de CFO bij de ING Bank, een heel ander soort functie zowel inhoudelijk als qua omgeving. Dat was een open functie met veel ruimte, zonder duidelijke kaders, veel ad hoc werk. Daar ontdekte ze steeds meer dat zij toch heel graag een bepaalde structuur en doelstelling in haar werk heeft. Binnen een vrij open opdracht is ze minder goed op haar plek. Ze wil vooral dingen van kop tot staart gestructureerd en pragmatisch aanpakken en afmaken, impact hebben, getting things done. Toch is niet blauw haar primaire drijfveer maar vooral de groene (mensgericht, empathisch, harmonie) en met de jaren steeds meer ook oranje (positief, enthousiast, resultaatgedreven). Cindy maakt erg makkelijk contact, kan complexe en technische materie helder en begrijpelijk overbrengen en afstemmen op haar gehoor, ze kan met vrijwel iedereen contact maken en vervult daarmee ook een brugfunctie naar haar omgeving, een echte bruggenbouwer. Dat er geen sprake is van een bewuste carrièreplanning blijkt opnieuw wanneer ze gevraagd wordt rechterhand te worden van de Chief Insurance Risk Officer bij de ING Groep. Uiteindelijk blijkt meewerken aan de opsplitsing van ING Group in ING en NN Group en bepalen van de marktwaardering (MCEV) voor de prospectus van de IPO van NN Group één van de mooiste projecten waar ze aan heeft gewerkt. Ze heeft in de diverse functies bij Postbank en ING opnieuw veel geleerd, ook hoe je de zaken niet moet aanpakken en vooral wat haar wel en niet ligt. 

Begin breed en leer van je iconen

“Welke handvatten voor de toekomst geef je mee aan startende actuarissen?”, is mijn vraag aan Cindy. Haar advies is duidelijk: ontwikkel je je in het begin van je loopbaan vooral in de breedte, focus je niet te veel op een specialisme, want je hebt geen idee wat er allemaal mogelijk is. Op de tweede plaats leer zoveel mogelijk van je directe werkomgeving:  je collega’s en leidinggevenden. Zoek mensen om je heen die je veel kunnen leren maar blijf wel altijd dicht bij jezelf en probeer je eigen weg en manier in jouw professionele status te vinden. Zelf is Cindy professioneel mede gevormd door een aantal voor haar bijzondere actuarissen bij haar diverse werkgevers. Bij PwC was dat Fleur Rieter, die haar liet zien hoe je je als wat meer introverte professional ook prima handhaaft tussen “de consultancy-cowboys”. Blijf vooral jezelf, pas je niet te veel aan en blijf je vooral door ontwikkelen. Stel je steeds de vraag: wat kan ik beter doen? Zoek voortdurend naar innovatie en verbetering van je expertise en ervaring. Een tweede bijzondere actuaris is voor Cindy Michael Smith bij NN, bijzonder intelligent en vriendelijk, hij stelde altijd de kwaliteit van de uitkomst voorop. Een andere markante actuaris met impact op Cindy’s carrière is Jordi van Irsen, die haar bij Vivat binnen haalde en geleerd heeft er echt helemaal voor te gaan en te staan voor je mensen. Hij heeft haar ontwikkeling als leidinggevende een sterke boost gegeven. Ondanks een minder goed uitgevallen assessment geloofde hij in haar, en dat bleek volkomen terecht. Dat heeft haar extra zelfvertrouwen en een hele mooie springplank naar de toekomst gegeven. Een knappe prestatie, zeker in de sterk zakelijke Anbang-omgeving met Chinese eigenaren, die SNS-Reaal voor 1 euro overnamen.   

Opnieuw zelfstandigheid

Een jaar na de geboorte van haar derde kind , stapte ze in 2015 van NN over naar Vivat, onderdeel Zwitserleven, als manager van de Finance afdeling reporting pensioen-levensverzekeringen. Uitdagende tijd, startend in 2015 met de net nieuwe eigenaar Anbang en eindigend met verkoop aan Athora in 2019. Eind 2019 bleek dat ze terug naar NN kon om mee te werken aan het voor verzekeraars grote project IFRS17, samen met haar bekende oude collega’s. Het leek haar een mooie uitdaging na 4 jaar leidinggeven echter kon ze vanwege budgettaire redenen alleen als interimmer aan de slag, en besloot ze de stap te maken als zelfstandig consultant. Zo nam haar loopbaan via een omweg weer een nieuwe wending en ging ze als ondernemer, met meteen een opdracht voor 6 maanden verder. 
 Sindsdien heeft ze bij NN Group en bij NN Leven verschillende opdrachten vooral gericht op IFRS17 en financiële verslaglegging gedaan. De huidige opdracht bij NN Leven loopt door tot augustus van dit jaar. Cindy wil graag als zelfstandig actuaris/riskmanager verder. Deze rol past goed bij haar, geeft voor haar gevoel minder druk, ze kan zelf keuzes maken. Je blijft als externe weliswaar toch wel een buitenstaander, en dat vindt ze wel jammer, maar ze zou voorlopig zeker niet terug willen in een vaste positie. Ze kan haar baan nu op een relaxte manier met wat meer afstand vormgeven, dat geeft haar een gevoel van vrijheid en ruimte. Haar wens is om na afloop van haar huidige opdracht zich meer te gaan richten op een nieuw deelgebied, namelijk dat van de nieuwe pensioenwet (WTP). Complexe en technische materie waarbij bruggenbouwers hard nodig zullen zijn.  

Dankbaar en blij

Cindy is een gelukkig en content mens, dat straalt ze op haar eigen manier uit. “Ik ben een tevreden vrouw. Blij dat ik 50 mag worden, blij met mijn achtergrond, ouders en zus, mijn man en drie kinderen (20, 17 en 9) en dierbare vriendinnen. Ik heb mensen om mij heen, ook op jongere leeftijd, ziek zien worden en wegvallen, dus ik prijs me gelukkig dat ik er nog ben en geniet van het leven. Het leven gaat zo snel…”  
 Ver vooruit kijken doet ze niet, ze heeft geen echte concrete vergezichten of een bucketlist voor de komende tijd in haar leven. Ze vertrouwt erop dat het goed komt, de tijd en de dingen dienen zich vanzelf wel aan, je kunt en hoeft niet alles te plannen. Ze wil vooral dat de kinderen zorgeloos opgroeien en er voor hen zijn. Ze denkt erover na meer tijd te gaan besteden aan vrijwilligerswerk, na een tijd als mantelzorger voor haar moeder geweest te zijn is nu ze in een verzorgingshuis woont meer ruimte. “Het begint natuurlijk bij jezelf, maar ik ben niet alleen op de wereld, ik wil er zijn voor anderen.” Rust en ontspanning houden, kalmte en balans, en een fijn en zo zorgeloos mogelijk leven leiden. Ze straalt een soort van aanstekelijke sereniteit en evenwicht uit. Ik ben er zeker van dat ze haar levensreis, zowel professioneel als persoonlijk, zal vervolgen vanuit haar hart en intuïtie. Haar glas zal altijd half vol zijn.